Sunday, February 07, 2010
 

   

اي پسر عمران!
هرگاه بنده اي مرا بخواند آن چنان به سخن او گوش مي سپارم كه گويي بنده اي جز او ندارم، اما شگفتا كه بنده ام همه را چنان مي خواند كه گويي همه خداي اويند جز من
پی نوشت: چقدر دور افتاده ایم!!