روشنک

چه ناباورانه به تماشا نشسته ام ...
دیگر به چه خیال ِ خام ، چه امید ِ واهی می توان نشست!
من اینجام ، من منم ، ولی آن تو یی که من را ما می ساخت کجاست!
کو آن سمبل ِ عام و خاص!
آن همه تنفرت را از آن خصلت ِ لعنتی کجا گور کردی!
دقیقه دقیقه هایت که به یاد ِ من سپری می شد از کی باز ایستاد!
آن دو چشمی که تنها من را به نظاره می نشست و بس ، چطور بینای ِ دیگری شد!
تاوان ِ کدامین گناه را پس دادم نمی دانم!
برو
برو که شاید از فشار دادن ِ دست ِ آن دیگری بیشتر احساس ِ امنیت و آرامش کنی .
برو که شاید از همگام شدن با او بیش از من حس ِ غرور کنی و به دیگران فخر بفروشی .
خدا را چه دیدی ! شاید عطر ِ وجود ِ او بیشتر به مزاجت سازگار آمد .
شاید به جبران ِ کمبود های من همت کند .
شاید چشمانش بیشتر از من برایت به اشک ِ عشق آغشته شد .
فقط می خواهم بدانم ، این سیندرلای ِ جدید ِ قصه ، تو را انقدر دوست دارد که من ؟!!!
ببینم ، آسمان ِ تو بی ستاره شده که دیگر دوستم نداری! آخر یادت که هست ، اندازه ی ستاره های آسمان دوستم می داشتی!
برو مهربانم ، بروکه دیگر تنها امید ِ نفس کشیدنم خوشبختی ِ توست و بس .
وای که چه ناباورانه به تماشا نشسته ام ...

12:34 AM | Roschanak > | Comment 0

Sunday, August 06, 2006 چه ناباورانه به تماشا نشسته ام ... دیگر به چه خیال ِ خام ، چه امید ِ واهی می توان نشست! من اینجام ، من منم ، ولی آن تو یی که من را ما می ساخت کجاست! کو آن سمبل ِ عام و خاص! آن همه تنفرت را از آن خصلت ِ لعنتی کجا گور کردی! دقیقه دقیقه هایت که به یاد ِ من سپری می شد از کی باز ایستاد! آن دو چشمی که تنها من را به نظاره می نشست و بس ، چطور بینای ِ دیگری شد! تاوان ِ کدامین گناه را پس دادم نمی دانم! برو برو که شاید از فشار دادن ِ دست ِ آن دیگری بیشتر احساس ِ امنیت و آرامش کنی . برو که شاید از همگام شدن با او بیش از من حس ِ غرور کنی و به دیگران فخر بفروشی . خدا را چه دیدی ! شاید عطر ِ وجود ِ او بیشتر به مزاجت سازگار آمد . شاید به جبران ِ کمبود های من همت کند . شاید چشمانش بیشتر از من برایت به اشک ِ عشق آغشته شد . فقط می خواهم بدانم ، این سیندرلای ِ جدید ِ قصه ، تو را انقدر دوست دارد که من ؟!!! ببینم ، آسمان ِ تو بی ستاره شده که دیگر دوستم نداری! آخر یادت که هست ، اندازه ی ستاره های آسمان دوستم می داشتی! برو مهربانم ، بروکه دیگر تنها امید ِ نفس کشیدنم خوشبختی ِ توست و بس . وای که چه ناباورانه به تماشا نشسته ام ... 12:34 AM \| Roschanak > \| Comment 0		Home Mail Links: Archive: July 2006 August 2006 September 2006 October 2006 November 2006 December 2006 January 2007 February 2007 March 2007 April 2007 May 2007 June 2007 July 2007 August 2007 September 2007 October 2007 December 2008 April 2009 May 2009 June 2009 July 2009 August 2009 September 2009 October 2009 December 2009 February 2010 March 2010 August 2010 September 2010 October 2010 August 2011