Monday, February 19, 2007
حالا مهتاب با سرعت غریبی تا دوردست ها،تا مرتفع ترین قله های هستی بالا می رود و مرا میان ترس و تنهایی و غربت و سیاهی و
سکوت و خاطرات ِ غبارگرفته و قلم هایی که فقط سیاه می نویسند و خط کش هایی که فقط تکه تکه می کنند و کتاب هایی که فقط گیج می کنند،تنها می گذارد.
آخ،چه طوفان سردی!کسی مرا با چادر گل دار سفیدی بپوشاند.
"چند روایت معتبر"-مصطفی مستور
Mail
Links:
Archive:
-
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
December 2008
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
October 2009
December 2009
February 2010
March 2010
August 2010
September 2010
October 2010
August 2011