روشنک

Monday, February 26, 2007 تکلیف ِ این همه اشعار ِ بی قهرمانِ من چیست! گفته بودم دردم می آید از این همه بی تویی نگفته بودم! چرا کسی پیدا نمی شود تا بنشیند اینجا،پهلوی من،که نگاهش کنم،که صدایش کنم،ببویمش که چشمانم را ببندم و غرقه شوم در وجودش که بخاطرش بخندم،که بخاطرش بمیرم که دوستش بدارم هی،با توام،چرا فریادم را نمی شنوی! تنهایی خسته ام کرده چرا نمی آیی که برایم بگویی از امروز،فردا و فرداها که گوشم را پر کنی از نوازش لالایی هایت تنم سرد است بغضم گرفته چرا نمی شنوی! چرا نمی آیی تا آغوشت را آرامگاه ِ خستگی هایم کنی! که پریشانی هایم را تحمل کنی!که دوستم بداری! چرا نمی آیی که بغضم را تماشا کنی اشکم را ببوسی دستم را بگیری و فریادم کنی! 12:04 AM \| Roschanak > \| Comment 4		Home Mail Links: Archive: July 2006 August 2006 September 2006 October 2006 November 2006 December 2006 January 2007 February 2007 March 2007 April 2007 May 2007 June 2007 July 2007 August 2007 September 2007 October 2007 December 2008 April 2009 May 2009 June 2009 July 2009 August 2009 September 2009 October 2009 December 2009 February 2010 March 2010 August 2010 September 2010 October 2010 August 2011