قدر دانستن!
من كنار ِتو آرام مي نشينم و تو قدر ِاين مني كه كنارت آرام،آرام گرفته را نمي داني!
تو به من نگاه مي كني و من نگاهت را بت مي كنم براي تمام لحظات ِنبودنت!
من رويم را به آفتاب مي كنم و نوازش مي طلبم!
تو چين و واچين ها ي ظاهرم را بهانه مي كني!
تو مرا به شادي دعوت مي كني!
من تو را به اخذ ِتصميم!