آخرين روز ِ‌تحصيل
امروز هم يكي از همان آخرين هايي بود كه وقتي قرار شد اسمش به رسم تبديل شود دلم خيلي گرفت
حالا ديگر نه تنها حرف هرروز است و هنوز،از ِ‌ديروز هم حرفي به ميان آمده
بهتر بگويم:از آنهمه ديروز
حالا ديگر فقط مي توان مرور كرد و لبخند زد
مي توان هرآنچه حاصل ِ اين همه روز است را بخوبي به زبان آورد و از روزي ياد كرد كه "تس" گفتن برابر بود با سوژه ي كلاس شدن
فقط حالاست كه مي تواني بشماري آن همه خاطرات ِ‌ريز و درشت ِ‌سالهاي سپري شده را و بخندي از ته دل
مي تواني با هرآنچه كه ديدي و شنيدي ياد كني از يك مشت خاطره ات با ياران ِ‌روزهاي تنهايي
شايد فقط حالاست كه مي شود به شب بيداري ها و دلهره هاي امتحاناتت بخندي
تنها حالا مي شود وقتي ياد مي كني از گذشته خنده اي كني كه بغض امانت ندهد
حالا دست دوستِ خوبت را كه مي فشاري مي فهمي كه قرار است چقدر دلت برايش تنگ شود
حالا فقط و فقط مي تواني دستت را بلند كني و براي همه شان دست تكان دهي و بگويي:يادش بخير!
Mail
Links:
Archive:
-
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
December 2008
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
October 2009
December 2009
February 2010
March 2010
August 2010
September 2010
October 2010
August 2011