روشنک

Sunday, July 01, 2007 من،تو،خانه مان! هر چه هست همان حس ِ‌خوشبختيست و ديگر هيچ! هماني كه وقتي دچارش شوي لحظه ها را كم مي آوري براي بلعيدن ِ‌هر چه آنچه لذت در دنياست! من و تو "ما" مي شويم و باور مي كنيم كه مي مانيم آنوقت است كه هر چه در وجودت داري را رو مي كني براي تقسيم،بهتر بگويم،براي تقديم! ديگر حالاست كه مي تواني بگويي اين خانه،خانه ي ماست اينجا اتاق خواب ِ‌خانه ي ماست آنجا درب ِ‌خانه ي ماست آن يكي آشپزخانه ي خانه ي ماست اين يكي پنجره ي خانه ي ماست اين تويي كنار ِ‌من تو كه در اين كلبه اي كه نرده هاي سفيدش روح از تنم جدا مي كند كنار ِمني تو كه جاي جاي ِ اين خانه را با من همقدم مي شوي تا بگويي ... هستي كنار ِ‌من،تا هميشه... اين مي شود كه وقتي چشم باز مي كني پر از لذتي،مملو از انرژي نيرويي تو را ازجا مي كند،عشقت را صدا مي زني،مي خندي،مي خنداني! 7:12 PM \| Roschanak > \| Comment 0		Home Mail Links: Archive: July 2006 August 2006 September 2006 October 2006 November 2006 December 2006 January 2007 February 2007 March 2007 April 2007 May 2007 June 2007 July 2007 August 2007 September 2007 October 2007 December 2008 April 2009 May 2009 June 2009 July 2009 August 2009 September 2009 October 2009 December 2009 February 2010 March 2010 August 2010 September 2010 October 2010 August 2011