Saturday, August 18, 2007
سياه جاي خودش را به سپيد مي دهد
دختركِ سياه نشين خداحافظي مي كند و اين يكي دخترك ِ روياها،مي نشيند دراين شهر ِ‌سپيد
دست زير چانه مي زند و نگاهش به تك گفته هايم است
لبخند ِ كمرنگش گواه ِ امنيت است
سپيدي ِ دنياي اطرافش گواه ِ آرامش
با من است و من با او
و او كه من را كنار ِ‌دخترك نشاند و قالب مرا دراو گنجاند،
كه خود صاحب آرامش است و هرچه سپيديست
که سرپا خوبی ست و زلال
که وجودش آسایش خاطر را سبب می شود و بس
که عطر ِ وجودش یافت نشدنیست
که طمانینه ی قلبش روحم را نوازش می کند
سپاسگزار اويم
Mail
Links:
Archive:
-
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
December 2008
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
October 2009
December 2009
February 2010
March 2010
August 2010
September 2010
October 2010
August 2011