روشنک

Sunday, October 07, 2007 آغوش تو و رسید زمانی که دیگر توصیف نتوان کرد وصف ِ آن همه عطر ِ آغوش،وقتی متعلق به توست و لبهای تو و آن اتفاق ِ پابه ماه من از وصف ِ تمنای وجودم دم می زنم،وقتی عشق امانم نمی دهد و از آینه های توو به توو که ما را تا بی نهایت،کنار ِ هم نمایش داد من از نگاه ِ تو که چشمانت را بقل بقل شیشه ای می کند صحبت می کنم از دستانی که بغض ِ مرا در آغوش می کشد و مرا در من می میراند دست هایی که گرمایش شفا بخش است همان دستانی که قلم ِ خدا خط ِ عمر و چه و چه را رویش آنچنان نگاشته و پیوند زده تا بهانه ام شود برای لمسشان من از نجابت ِ نوازش های تو می گویم،وقتی ... ... نه،... دیگر واژه ای در وصف ِ مهربانی ات نمی گنجد! توان ِ گفتنم نیست! 5:39 PM \| Roschanak > \| Comment 2		Home Mail Links: Archive: July 2006 August 2006 September 2006 October 2006 November 2006 December 2006 January 2007 February 2007 March 2007 April 2007 May 2007 June 2007 July 2007 August 2007 September 2007 October 2007 December 2008 April 2009 May 2009 June 2009 July 2009 August 2009 September 2009 October 2009 December 2009 February 2010 March 2010 August 2010 September 2010 October 2010 August 2011